«Άγχος στο σχολείο: Ένα υπαρκτό πρόβλημα με υπαρκτές λύσεις», ήταν το θέμα που ανέπτυξε στο πλαίσιο λειτουργίας του Ανοιχτού-Λαϊκού Πανεπιστημίου η Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια Ευδοξία Αδαμίδου.
Σύμφωνα με την κα. Αδαμίδου το άγχος είναι παγκοσμίως γνωστή εμπειρία , η οποία λειτουργεί σαν μηχανισμός προειδοποίησης (ασφάλειας) και εκπέμπει προειδοποιητικά σήματα σε καταστάσεις κινδύνου. Όταν μια κατάσταση θεωρείται επικίνδυνη, παρατηρούνται οργανικές, συμπεριφοριστικές και γνωσιακές αλλαγές. Όταν αποσκοπεί στην προστασία από πραγματικούς κινδύνου, τότε θεωρείται φυσιολογικό. Όταν όμως ο κίνδυνος δεν είναι πραγματικός, τότε το άγχος θεωρείται παθολογικό.
Η κα Αδαμίδου στην ομιλία της αναφέρθηκε εκτενώς τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας των αγχωμένων ατόμων μερικά από τα οποία είναι τα εξής:
· Υποτίμηση της προσωπικής ικανότητας και χαμηλή αυτοεκτίμηση
· Τελειομανία
· Προσπάθεια για ευχαρίστηση των άλλων
· Φόβος για πιθανό εξευτελισμό σε κοινωνικές καταστάσεις
· Επικέντρωση της προσοχής με σκοπό την πρόβλεψη και αποφυγή μελλοντικών απειλών και κινδύνων
Τα τελευταία χρόνια το άγχος έχει εισβάλει και στην ζωή των μικρών παιδιών με αποτέλεσμα να επηρεάζει ιδιαίτερα την σχολική τους επίδοση. Είναι το άγχος που νιώθει ο μαθητής γενικά για να έχει καλή επίδοση όταν κρίνεται σε προφορική ή γραπτή εξέταση. Από διάφορες επιδημιολογικές μελέτες καταδεικνύεται πως το άγχος για τις εξετάσεις και τη σχολική επίδοση αφορά σε γενικές γραμμές το ένα τρίτο των παιδιών που φοιτούν στο σχολείο.
Οι λανθασμένες εκτιμήσεις του κινδύνου, οι καταστροφικές ερμηνείες των σωματικών συμπτωμάτων και οι σχετικές αυτόματες αρνητικές σκέψεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην συντήρηση του άγχους. Έτσι, η αναγνώριση και η διόρθωσή τους είναι τα δύο πιο σημαντικά μέρη της γνωσιακής – συμπεφοριστικής θεραπείας.
Κατά την διάρκεια της θεραπείας, σύμφωνα με την κα. Αδαμίδου, παρατηρούμε τα άσχημα συναισθήματα, μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε τις αρνητικές σκέψεις και εικόνες, αναγνωρίζουμε τη σχέση μεταξύ σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφοράς και αντικαθιστούμε τις αρνητικές σκέψεις με άλλες πιο ρεαλιστικό.
Η χαλάρωση παίζει καθοριστικό ρόλο καθώς βοηθάει στην αντιμετώπιση του στρες, στη μείωση της έντασης και της καθημερινής κούρασης , στην αντιμετώπιση αγχωτικών καταστάσεων , στη βελτίωση της συγκέντρωσης και της μνήμης, στην αύξηση του αυτοελέγχου, άρα και της αυτοεκτίμησης, στην ελάττωση του πονοκεφάλου, της ημικρανίας, στη αύξηση της ανεκτικότητας στον πόνο, στη μείωση της ανάγκης για λήψη ηρεμιστικών φαρμάκων.Η κατανόηση και η συμπαράσταση των γονιών και των δασκάλων κρίνεται επιτακτική καθώς κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο αλλά μπορεί να λυθεί με την κατάλληλη βοήθεια από ειδικό. Όσο πιο νωρίς απευθυνθεί κάποιος για βοήθεια τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να λυθεί το πρόβλημα διότι η ψυχική υγεία του παιδιού είναι εξίσου σημαντική με την υπόλοιπη σωματική του υγεία.
Σύμφωνα με την κα. Αδαμίδου το άγχος είναι παγκοσμίως γνωστή εμπειρία , η οποία λειτουργεί σαν μηχανισμός προειδοποίησης (ασφάλειας) και εκπέμπει προειδοποιητικά σήματα σε καταστάσεις κινδύνου. Όταν μια κατάσταση θεωρείται επικίνδυνη, παρατηρούνται οργανικές, συμπεριφοριστικές και γνωσιακές αλλαγές. Όταν αποσκοπεί στην προστασία από πραγματικούς κινδύνου, τότε θεωρείται φυσιολογικό. Όταν όμως ο κίνδυνος δεν είναι πραγματικός, τότε το άγχος θεωρείται παθολογικό.
Η κα Αδαμίδου στην ομιλία της αναφέρθηκε εκτενώς τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας των αγχωμένων ατόμων μερικά από τα οποία είναι τα εξής:
· Υποτίμηση της προσωπικής ικανότητας και χαμηλή αυτοεκτίμηση
· Τελειομανία
· Προσπάθεια για ευχαρίστηση των άλλων
· Φόβος για πιθανό εξευτελισμό σε κοινωνικές καταστάσεις
· Επικέντρωση της προσοχής με σκοπό την πρόβλεψη και αποφυγή μελλοντικών απειλών και κινδύνων
Τα τελευταία χρόνια το άγχος έχει εισβάλει και στην ζωή των μικρών παιδιών με αποτέλεσμα να επηρεάζει ιδιαίτερα την σχολική τους επίδοση. Είναι το άγχος που νιώθει ο μαθητής γενικά για να έχει καλή επίδοση όταν κρίνεται σε προφορική ή γραπτή εξέταση. Από διάφορες επιδημιολογικές μελέτες καταδεικνύεται πως το άγχος για τις εξετάσεις και τη σχολική επίδοση αφορά σε γενικές γραμμές το ένα τρίτο των παιδιών που φοιτούν στο σχολείο.
Οι λανθασμένες εκτιμήσεις του κινδύνου, οι καταστροφικές ερμηνείες των σωματικών συμπτωμάτων και οι σχετικές αυτόματες αρνητικές σκέψεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην συντήρηση του άγχους. Έτσι, η αναγνώριση και η διόρθωσή τους είναι τα δύο πιο σημαντικά μέρη της γνωσιακής – συμπεφοριστικής θεραπείας.
Κατά την διάρκεια της θεραπείας, σύμφωνα με την κα. Αδαμίδου, παρατηρούμε τα άσχημα συναισθήματα, μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε τις αρνητικές σκέψεις και εικόνες, αναγνωρίζουμε τη σχέση μεταξύ σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφοράς και αντικαθιστούμε τις αρνητικές σκέψεις με άλλες πιο ρεαλιστικό.
Η χαλάρωση παίζει καθοριστικό ρόλο καθώς βοηθάει στην αντιμετώπιση του στρες, στη μείωση της έντασης και της καθημερινής κούρασης , στην αντιμετώπιση αγχωτικών καταστάσεων , στη βελτίωση της συγκέντρωσης και της μνήμης, στην αύξηση του αυτοελέγχου, άρα και της αυτοεκτίμησης, στην ελάττωση του πονοκεφάλου, της ημικρανίας, στη αύξηση της ανεκτικότητας στον πόνο, στη μείωση της ανάγκης για λήψη ηρεμιστικών φαρμάκων.Η κατανόηση και η συμπαράσταση των γονιών και των δασκάλων κρίνεται επιτακτική καθώς κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο αλλά μπορεί να λυθεί με την κατάλληλη βοήθεια από ειδικό. Όσο πιο νωρίς απευθυνθεί κάποιος για βοήθεια τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να λυθεί το πρόβλημα διότι η ψυχική υγεία του παιδιού είναι εξίσου σημαντική με την υπόλοιπη σωματική του υγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου